من كتاباتى
هشام عبدالله
تحت الشجراية
............
وأيه يخلينى معاكِ أسامح
وأنتِ وظنونك
فى الحب جامح
ولا مره خلتنى
أروح معكِ مطارح
أحس فيها أنى
فى قربك القلب طارح
قربى بس مره منى
أحسن فى السعاده
أنا ليها سارح
وأيه يخلينى معاكِ أسامح
وأنتِ وظنونك
فى الحب جامح
يأم العيون السود
فيكى الناس لامونى
بالنظرة مره وبالأشاره
دا الشجر كان راسم طليته
على حب كان قاعدته
ونس للطير والوحوش
واخده منه رقته
أيه اللى خلى القلب يبعد
ويفيض ليكِ بالليل دموعى
طب وأيه يخلينى
معاكِ أسامح
وأنتِ وظنونك
فى الحب جامح
أبعدى .. أبعدى مع السلامه
وأفتكرى مرة
أن قلبى ليكِ يقدر يسامح
مهو فارش طليته
تحت الشجراية متونس
بالطير ويا رقته
بس على الله قلبك مره
يعرف يطمن ويا غربته
وأيه يخلينى معاكِ أسامح
وأنتِ وظنونك
فى الحب جامح
ولا مره خلتنى
أروح معكِ مطارح
أحس فيها أنى
فى قربك القلب طارح
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق